Aangevallen
Geplaatst: 26 mei 2015, 15:15
Hallo collega's!
Ik loop sinds eind afgelopen jaar de post voor PostNL en heb vandaag iets bizars meegemaakt.
Het begon vanochtend toen ik een kleine wijk liep. Ik zette de fiets neer onderaan een straat die rond loopt, pakte de post en folders en begon de straat te lopen. In het midden van de straat is een vrij groot plantsoen, met allerlei struiken en bomen. Toen ik terugkwam bij mijn fiets, had iemand allemaal groen spul uit de struiken op mijn fiets gelegd. Ik hoorde vanuit de struiken wat meisjes lachen. Mijn schouders ophalend, verwijderde ik het groen en fietste door naar de volgende straat, die ook rond loopt en ook een plantsoen heeft. Dit keer besloot ik om mijn fiets gewoon mee te nemen. Halverwege kwamen de meisjes van daarnet (het bleken er twee te zijn) naar mij toe. Ze waren een jaar of 8-10, schatte ik. Ze begonnen heel agressief het groen naar mij te gooien, in de posttas te stoppen en over mijn fiets te doen. Ondanks meerdere pogingen van mij om hen weg te krijgen ('Kap er eens mee, moeten jullie niet naar school?' etc.), bleven ze doorgaan. Ik had nog een andere, grotere wijk, die ik moest doen, dus ik besloot om weg te fietsen en eerst die wijk te doen en dan later het laatste restje van deze wijk af te maken.
Het was al een uur of 3 toen ik terug kwam bij de kleine wijk (vanochtend was ik daar tussen ongeveer half 11 en 11 uur). Ik liep het laatste ronde straatje zonder problemen, en ging toen de post bezorgen aan de grotere straat die de drie ronde straatjes met elkaar verbond. Toen ik bij het eind kwam, verschenen niet alleen de twee meisjes van vanochtend, maar ook een stuk of 10 anderen! Een paar daarvan waren jongens die ook 8-10 jaar waren, en een aantal wat kleinere kinderen. De 8-10 jarigen gingen heel agressief met gras gooien, met waterpistolen op mij spuiten, mijn fiets blokkeren. Toen mijn fiets omviel, besloot ik dat het nu klaar was. Ik ging de politie bellen. De vrouw die ik aan de lijn kreeg, leek het allemaal niet zo serieus te nemen. 'U kunt toch gewoon doorlopen!?' was haar reactie. Nee mevrouw, ik denk dat ik de situatie nét iets beter kan inschatten dan u vanachter uw bureautje. Ze zei dat ze de politie in mijn woonplaats 'zou informeren', maar kon niet beloven wanneer ze daadwerkelijk zouden komen. Het feit dat ik de politie belde, leek de kinderen wat af te schrikken. Ze verspreidden snel alle kanten op. Ik besloot de fiets te laten liggen, als 'bewijs', maar pakte wel wat post en folders om de rest van de straat te bezorgen. Ik was namelijk ook al bijna klaar. Toen ik bij het laatste adres kwam, stonden de meisjes van vanochtend en de jongens van 8-10 jaar daar op het erf. Ik schatte in dat dat hun huis was. Ook al zeiden ze 'sorry', ze gingen wel de postbus voor mij blokkeren (die stond aan de weg). Ik liep naar de voordeur en belde aan om een hartig woordje met de ouders te spreken. Ze bleken niet thuis te zijn (ik was niet echt verrast). Ik belde PostNL op om dit voorval te melden, waarna ik de politie nogmaals belde om te zeggen dat ze niet meer hoefden langs te komen. De kinderen waren inmiddels namelijk in geen velden of wegen te bekennen, en ik had de laatste post al bezorgd.
Hoe zouden jullie gereageerd hebben in deze situatie? Hebben jullie iets dergelijks wel eens meegemaakt? Ik zit nu zelf te twijfelen of ik nog actie moet ondernemen naar dat ene adres toe. Moet ik daar een keer langsgaan? Een brief sturen?
Groeten, een postbezorger
Ik loop sinds eind afgelopen jaar de post voor PostNL en heb vandaag iets bizars meegemaakt.
Het begon vanochtend toen ik een kleine wijk liep. Ik zette de fiets neer onderaan een straat die rond loopt, pakte de post en folders en begon de straat te lopen. In het midden van de straat is een vrij groot plantsoen, met allerlei struiken en bomen. Toen ik terugkwam bij mijn fiets, had iemand allemaal groen spul uit de struiken op mijn fiets gelegd. Ik hoorde vanuit de struiken wat meisjes lachen. Mijn schouders ophalend, verwijderde ik het groen en fietste door naar de volgende straat, die ook rond loopt en ook een plantsoen heeft. Dit keer besloot ik om mijn fiets gewoon mee te nemen. Halverwege kwamen de meisjes van daarnet (het bleken er twee te zijn) naar mij toe. Ze waren een jaar of 8-10, schatte ik. Ze begonnen heel agressief het groen naar mij te gooien, in de posttas te stoppen en over mijn fiets te doen. Ondanks meerdere pogingen van mij om hen weg te krijgen ('Kap er eens mee, moeten jullie niet naar school?' etc.), bleven ze doorgaan. Ik had nog een andere, grotere wijk, die ik moest doen, dus ik besloot om weg te fietsen en eerst die wijk te doen en dan later het laatste restje van deze wijk af te maken.
Het was al een uur of 3 toen ik terug kwam bij de kleine wijk (vanochtend was ik daar tussen ongeveer half 11 en 11 uur). Ik liep het laatste ronde straatje zonder problemen, en ging toen de post bezorgen aan de grotere straat die de drie ronde straatjes met elkaar verbond. Toen ik bij het eind kwam, verschenen niet alleen de twee meisjes van vanochtend, maar ook een stuk of 10 anderen! Een paar daarvan waren jongens die ook 8-10 jaar waren, en een aantal wat kleinere kinderen. De 8-10 jarigen gingen heel agressief met gras gooien, met waterpistolen op mij spuiten, mijn fiets blokkeren. Toen mijn fiets omviel, besloot ik dat het nu klaar was. Ik ging de politie bellen. De vrouw die ik aan de lijn kreeg, leek het allemaal niet zo serieus te nemen. 'U kunt toch gewoon doorlopen!?' was haar reactie. Nee mevrouw, ik denk dat ik de situatie nét iets beter kan inschatten dan u vanachter uw bureautje. Ze zei dat ze de politie in mijn woonplaats 'zou informeren', maar kon niet beloven wanneer ze daadwerkelijk zouden komen. Het feit dat ik de politie belde, leek de kinderen wat af te schrikken. Ze verspreidden snel alle kanten op. Ik besloot de fiets te laten liggen, als 'bewijs', maar pakte wel wat post en folders om de rest van de straat te bezorgen. Ik was namelijk ook al bijna klaar. Toen ik bij het laatste adres kwam, stonden de meisjes van vanochtend en de jongens van 8-10 jaar daar op het erf. Ik schatte in dat dat hun huis was. Ook al zeiden ze 'sorry', ze gingen wel de postbus voor mij blokkeren (die stond aan de weg). Ik liep naar de voordeur en belde aan om een hartig woordje met de ouders te spreken. Ze bleken niet thuis te zijn (ik was niet echt verrast). Ik belde PostNL op om dit voorval te melden, waarna ik de politie nogmaals belde om te zeggen dat ze niet meer hoefden langs te komen. De kinderen waren inmiddels namelijk in geen velden of wegen te bekennen, en ik had de laatste post al bezorgd.
Hoe zouden jullie gereageerd hebben in deze situatie? Hebben jullie iets dergelijks wel eens meegemaakt? Ik zit nu zelf te twijfelen of ik nog actie moet ondernemen naar dat ene adres toe. Moet ik daar een keer langsgaan? Een brief sturen?
Groeten, een postbezorger