Heel in de vroegte sta ik op(wie niet?Half Nederland ook) om alles gereed te maken. Er wacht weer een dag en de stapels kijken me aan, ik voel de adrealine stromen. Zit aan het ontbijt en draai snel mn rug ernaar toe,weg jullie, nu niet!
Erger is dat ik het ook snacht s heb,dan zie ik de stapels post uitgesorteerd klaar op me wachten. En echt stapels het is niet kinderachtig te noemen. Zucht even diep van de wachtende smachtende berg werk: straks fietsen lopen heen en terug, bijladen en weer opnieuw en nog eens..
Dat is een gegeven feit van dit werk, het is handwerk nee lijfwerk.

Nu wil ik het anders toelichten, het gaat nu niet om de inhoud van werkzaamheden (zucht oei saai),nee het gaat nu om wat maak je mee?
Wat ga je zien? Waar loop je doorheen(bergen stront zowiezo) en modder,bladeren prut,gladde schaatsgrage stoepen dankzij het heerlijke groene glibberspul erop. Kliedernatte hegjes en heesterprut.
Blauwe plekken van rare manouvres die je soms moet maken om bij de bus te komen. Omhoog en omlaag ,buk opzij en kniel en draai en nog eens paar 100 keer.
Je brengt tenslotte netjes de post naar en in de brievenbus.
(En dan de kisten met post die je sjouwt eer je gaat sorteren, dat is wat gewicht hoor, 20 kg per krat is normaal.)
Neem nu de planten die je natzeiken met soms vreselijke welriekende geuren, citroenplanten zijn verreweg favoriet geloof ik, anti mug of zoiets?. Volksdwaasheid om dat te geloven haha
En al die spinraggen steeds ,rrrr, een spookhuis op de kermis is er niks bij. O en insecten haaaa vergat ik even meneer wesp.Attak!! Of je nu wat opsmeert hetzij DEET of azijn helpt voor geen wespenmeter. Je bent aan de beurt of niet. Helaas al te vaak. T is toch erg.

En de heerlijk zo nodige uitgestalde bloempotten,bakken, schuitjes, popjes,stoeltjes,tafeltjes en kipmodel plubak. Her en der zo neergezet dat jij er net niet bijkan.
Want wat tuincentrums ons wel niet aanpraten over burgelijke gezelligheid om van allerlei prut dwars voor de voordeur te zetten. "Welkom" staat er vaak ook nog op, getverr, hoezo welkom, Breek je nek voorzichtig. Als ik weer langs zon gekkenrekje moet met een opgevulde spijkerbroek erop vergaat mij het lachen.......wat een lol..
De Ooievaars,Saras en Abrahams lachen me toe en versperren doodleuk de deur. Er zat ooit een bij die een grote opgeblazen baby van 4 meter hoog zo had neergezet dat je er niet langs kon komen. Nou ja t is toch erg.
En owee als je iets omstoot(op perse omverloopt) dan staan sommigen wel direkt buiten te mekkeren. Net alsof je werd opgewacht vanachter de geraniums, tja hebben ze wat beters te doen? Postbodetje plagen.
Ik loop inderdaad op vaste tijden dus dat is appeltje eitje om mij te schaken.

Nog even wil de de zeikerds benoemen , die gaan echt hard door de bocht als je je fiets tegen hun hekje plaatst. Plaatst bedoel ik, ik zet m er rustig met beleid ertegenaan. Komt er zon mens, jaja geheid altijd dezelfden, ik weet alle huisnrs van deze zeurpieten. Met een air van, Ik wil dat JIJ je fiets daar zet en niet hier.(de toon al), ik moet beleefd blijven en dat valt me heel zwaar. Ik ben geen JIJ en het kookt binnenin.
Gek genoeg wonen de zeikerds niet in Villawijken maar in gewone rijtjes.Waar de kapsones hoogtij viert natuurlijk snobisme ten troef..
Goed ik blijf aardig en zeg wat terug in de trant van,goed mevr ik zal mijn fiets in vervolg daar neer zetten.
NEE daar wil ik het ook niet, roept zij.
Goed mevr dan zet ik m daar.
Nee! OOk niet bij nr 19 roept ze weer.
OO ehm waar dan wel? Ga er lekker op voortbroeden krijg er nu echt zin in. Zij wil dat ik zus en zo mn werk ga doen. Ja hallo zeg! Dus ik zei loop eens een dagje met me mee?
Hek van de dam: Ik Ga Een Klacht Indienen,zij dus weer.
Inderdaad dat gebeurt en ik wordt later ter verantwoording op t matje van Sandd geroepen, t is toch erg!

En dan die honden, we weten dat dit de beste vrinden zijn van de postbode. Elke bode kan je vertellen dat ie is gebeten. Of vaker,arme donder. Ze lusten er wel pap van(zegt de hond).
Hier zit er ook een, heb nu de 2x score gehaald in 2 jaar tijd, goed he? Die altijd heel voorzichtig is en de boel niet snel vertrouwd, tja zo ken ik er nog een! Wat een gedoe, aangifte naar de dokter voor een spuit en hechting. Broeken kapot en kleine troost : de verzekering vergoedt.
Wat nu de beste tactiek is...koekjes mee...post daar niet bezorgen...tja ik ga voor de laatste optie.
Vaak voel je m al van te voren, hij doet t anders nooit reklame ,werkt niet bij mij. T is zon schatje blah blah. T is toch erg.

Ze laten ook vaak kadootjes liggen overal en altijd, in alle maten en kleuren. Het bestaan van HUPS kennen ze niet dus hup drop die drol maar hiero Keessie. De nationale plaag, we weten het, geloof ergenis 3 in de lijst van.
En wij draggen er dagelijks doorheen,overheen en langszij. Als je m op tijd zag. Meestal heb je net geluk. T is toch erg.

Je hebt bodes die dapper alles aflopen en die het met fiets en benen doen, petje af. En vaak betrap ik de brommetjes sjezend over de voetpaadjes van bus naar bus. Stiekum ben ik jaloers want ik ben niet zo handig om dat met een brommer te doen. Ze sjullen overal in en tussendoor zonder maar een voet op de vloer te zetten. Die dit bij ons doen, zijn bijna kloons om te zien, zelde postuur en grootte alleen de sexe verschilt dan. Met een norse kop kijken ze vooruit en geen tijd voor oponthoud, vroemmmm daar gaat er weer een met zn dikke billen.
Nooit nu ja zelden zie je een dikke postbode, maar deze sieren de kroon van het postbestel.

En zo kom ik bij de collegas terecht, elke loopt/bromt voor een postbedrijf. TNT VSP DCW DHL SANDD zijn het hier. Je komt elkaar altijd tegen en zo verschillend zijn we niet van elkaar. Moet eerlijk zeggen er zitten toffe lui bij, gewoon elkaar even de moed inpraten en succes wensen met een goede bezorging maar ook die,die je niet waardig keuren. De neus gaat direkt de andere kant op zodra hij je aan ziet komen. Het is de kleur oranje helaas die ons zo bejegend, dat zijn de klassieke bodes en hebben het aanzien.
Wij zijn maar reklameprut verspreiders vinden ze en ze bulken zelf tassen vol met Gamma en Praxisfolders, huis aan huis. Goed, de post markt is grillig en zo lopen wij ook TNT post inderdaad met belangrijke zaken post erbij. Ach alles loopt voor en door elkaar zo moet je t maar zien.
Nu wordt het transparanter gelukkig(voor ons). Mensen cq bewoners gaan dit ook, he he ,eindelijk opmerken. Wat ons werk weer leuker maakt en intressanter.

Betaling, nu daar gaan we maar niet over hebben die is schandalig slecht, het is een zakcentje voor de meesten en reden om eruit te zijn, gezond werk te doen in de buitenlucht. Je hoeft geen sportschool abonnement te nemen dus dat scheelt.
Dus ergens betaald dit zichzelf wel weer uit plus je gaat minder vaak naar de dokter. Je bent minder vaak verkouden of grieperig, je botten blijven stevig net als je spieren. Je eetlust is ok net als je ahum stoelgang(niet onbelangrijk) plus je slaapt goed van al die buiten lucht en beweging.
De enige stress die ik kan vinden is dat ik die zelf verzin, want ook al heb je veel post je krijgt het altijd weer gedaan. En stress loop en fiets je er zo weer uit.

Valpartijen en honde beten zijn onze beroepsrisicos en daarvoor moet je wel naar d e dokter. Want vallen,glijden en struikelen doen we ook regelmatig ook zonder sneeuw of ijs.Struikelen is ook een sport die zich te vaak aandient tijdens ons werk. En geloof me dat je raar kan vallen, over die leuke sierbestratingen, ergens een tegel in de lucht of een gat. Haken achter een hek of er lag een piepklein kinderfietsje ai au!
Maar bikkels gaan door met de kneus en blauwe plekken. Tuurlijk! T is toch erg.

En ten leste je komt ook mensen tegen natuurlijk dat is meestal heel gezellig ook. Ze kennen je gezicht dat schept beetje vertrouwen ook. Je komt steeds weer terug. Praatje over het weer of hun tuintje of wat de post brengt(als het blauw is heb ik de meeste gesprekjes). Daar zit men nooit op te wachten en de reakties zijn echt leuk te noemen. Het blauwe gevaar is er weer alstublieft,roep ik dan.
Maa r ook die die de post meteen in de otto flikkeren met een sjagerijnig smoelwerk van heb ik jou daar. Tja kan ik niks mee ik doe mn werk.
Echt vervelend is dit nooit,nee, anders zou ik het niet volhouden. Je hoort nog eens wat, meestal over zaken die de buurt aangaan. Of een boom die wegmoet. Lekker moppig gezellig gewoon.

Dan deze nog,mensen vragen zich af waarom ik dit in godsnaam doe. Je kunt @ toch veel beter werk vinden en @ beter verdienen? Na mijn cariere loop is dit de uitkomst dat dit werk bij mij past als een kers op de taart. Heerlijk!! Ja dit wil ik!

Wouw....
Er staan hele herkenbare dingen in, en wat leuk om dit zo te lezen...

Mooi geschreven!

Leuk stukje Elisa! Erg herkenbaar beschreven allemaal, behalve dan van die oranje bezorgers... Daar heb ik gelukkig geen last van, dat ze me met de nek aankijken. Scheelt natuurlijk wel dat het oud-collega's zijn, en dat ik ook belangstelling en begrip heb voor het feit dat het nu bij hen ook allemaal niet zo leuk en gezellig is...

Leuk stuk. Iedereen vindt er wel iets (of veel) herkenbaars in.