Tobo's Blog!
Geplaatst: 13 mar 2012, 20:37
Dinsdag 13 maart 2012:
Vandaag wederom opgevallen dat er niets opvalt. Zou het altijd zo wezen? Hmmm…opvallend .
Twee auto’s mijn fiets gepasseerd, een grijze Volvo en een rode Kia, dus maar even gewacht met oversteken. In de verte blaft een hond. Zou het een Duitse Herder zijn dacht ik nog maar nee, die blaf is anders. Toch er de volgende keer beter naar luisteren. Twee fietsers passeren me. Nu aan mijn andere zijde want ik was gekeerd toen aan de ene zijde die auto’s passeerden. Het is best wel druk in deze straat realiseer ik me. Ik voelde plotseling een koude rilling over mijn rug gaan. Zou er dan misschien toch iets gaande zijn? Onmogelijk, ik ben immers een postbezorger. Het zijn de postbodes die wat meemaken! Potjandorie! Hey, ik passer het huis met nummer 11, geen post vandaag.
Het huis met nummer 11 zijn de luiken wederom half gesloten. Toch gek zo’n getal. Getal 11. Waarom geen 10A of 12- nee, elf. Het getal elf wordt wel als het dwazen- of gekkengetal gezien. Waarschijnlijk omdat het 1 minder is dan 12, het getal van perfectie — met 11 ben je dus net niet perfect. Zelfs het woord gekkengetal heeft precies elf letters. Omdat het getal in relatie met gek en dwaas wordt gebracht, speelt het een belangrijke rol tijdens het carnaval. Er is een Raad van Elf, die jaarlijks voor het eerst vergadert op 11-11 om 11.11 uur ('s avonds). De carnavalskreet Alaaf! zou een verbastering zijn van elf. Maar dat terzijde.
Voort ga ik met mijn ronde…mijn gedachten bij niets. Vreemd.
“Hey postbode! Hebt u een vuurtje voor me?” “Nee, ik rook niet mevrouw en zegt u maar gerust postbezorger; een postbode heeft de lagere school nog afgemaakt mevrouw, ziet u?!”. Ik had d'r toch eens vaker gezien? Vreemd. Sta ik nu in een andere wijk? Gefrustreerd loop ik mijn wijk weer in. Mijn God, wat een troosteloze echt oer-Hollandse pandjes weer. Een stuk of wat waxientjes en starende knuffels voor de ramen. Een vergeelt bordje met ‘Hier waakt de hond’, of er wat weg valt te halen…laat staan te stelen. Deze loop wel 4 voetgangers tegengekomen. Een auto toeterde. Staat mijn gulp soms weer open? Nee, gelukkig loos alarm. De gleuven klepperen er lustig op los. Ik doe mijn jas wat losser, van al dat denken krijg ik het er maar warm van. Straks thuis met een lekker bakkie leut.
Het is grijs maar geen regen. Zelfs geen druppel. De krieken woeien rustig in de flossen straten. Het zou toch weer niet ruiken straks naar gier? Jan op de hoek van nummer 30 trekt lustig aan zijn pijpje. ‘Is er nog wat voor mij bij postboy?’, kreunde zijn stemmetje schriel. Ik schudde van niet en vervolgde mijn loop. Na 10 minuten de laatste brief in de gleuf.
In het depot is het stil. Doodstil.
Tot de volgende keer!
Vandaag wederom opgevallen dat er niets opvalt. Zou het altijd zo wezen? Hmmm…opvallend .
Twee auto’s mijn fiets gepasseerd, een grijze Volvo en een rode Kia, dus maar even gewacht met oversteken. In de verte blaft een hond. Zou het een Duitse Herder zijn dacht ik nog maar nee, die blaf is anders. Toch er de volgende keer beter naar luisteren. Twee fietsers passeren me. Nu aan mijn andere zijde want ik was gekeerd toen aan de ene zijde die auto’s passeerden. Het is best wel druk in deze straat realiseer ik me. Ik voelde plotseling een koude rilling over mijn rug gaan. Zou er dan misschien toch iets gaande zijn? Onmogelijk, ik ben immers een postbezorger. Het zijn de postbodes die wat meemaken! Potjandorie! Hey, ik passer het huis met nummer 11, geen post vandaag.
Het huis met nummer 11 zijn de luiken wederom half gesloten. Toch gek zo’n getal. Getal 11. Waarom geen 10A of 12- nee, elf. Het getal elf wordt wel als het dwazen- of gekkengetal gezien. Waarschijnlijk omdat het 1 minder is dan 12, het getal van perfectie — met 11 ben je dus net niet perfect. Zelfs het woord gekkengetal heeft precies elf letters. Omdat het getal in relatie met gek en dwaas wordt gebracht, speelt het een belangrijke rol tijdens het carnaval. Er is een Raad van Elf, die jaarlijks voor het eerst vergadert op 11-11 om 11.11 uur ('s avonds). De carnavalskreet Alaaf! zou een verbastering zijn van elf. Maar dat terzijde.
Voort ga ik met mijn ronde…mijn gedachten bij niets. Vreemd.
“Hey postbode! Hebt u een vuurtje voor me?” “Nee, ik rook niet mevrouw en zegt u maar gerust postbezorger; een postbode heeft de lagere school nog afgemaakt mevrouw, ziet u?!”. Ik had d'r toch eens vaker gezien? Vreemd. Sta ik nu in een andere wijk? Gefrustreerd loop ik mijn wijk weer in. Mijn God, wat een troosteloze echt oer-Hollandse pandjes weer. Een stuk of wat waxientjes en starende knuffels voor de ramen. Een vergeelt bordje met ‘Hier waakt de hond’, of er wat weg valt te halen…laat staan te stelen. Deze loop wel 4 voetgangers tegengekomen. Een auto toeterde. Staat mijn gulp soms weer open? Nee, gelukkig loos alarm. De gleuven klepperen er lustig op los. Ik doe mijn jas wat losser, van al dat denken krijg ik het er maar warm van. Straks thuis met een lekker bakkie leut.
Het is grijs maar geen regen. Zelfs geen druppel. De krieken woeien rustig in de flossen straten. Het zou toch weer niet ruiken straks naar gier? Jan op de hoek van nummer 30 trekt lustig aan zijn pijpje. ‘Is er nog wat voor mij bij postboy?’, kreunde zijn stemmetje schriel. Ik schudde van niet en vervolgde mijn loop. Na 10 minuten de laatste brief in de gleuf.
In het depot is het stil. Doodstil.
Tot de volgende keer!