Tobo's Blog!

1
Dinsdag 13 maart 2012:

Vandaag wederom opgevallen dat er niets opvalt. Zou het altijd zo wezen? Hmmm…opvallend .

Twee auto’s mijn fiets gepasseerd, een grijze Volvo en een rode Kia, dus maar even gewacht met oversteken. In de verte blaft een hond. Zou het een Duitse Herder zijn dacht ik nog maar nee, die blaf is anders. Toch er de volgende keer beter naar luisteren. Twee fietsers passeren me. Nu aan mijn andere zijde want ik was gekeerd toen aan de ene zijde die auto’s passeerden. Het is best wel druk in deze straat realiseer ik me. Ik voelde plotseling een koude rilling over mijn rug gaan. Zou er dan misschien toch iets gaande zijn? Onmogelijk, ik ben immers een postbezorger. Het zijn de postbodes die wat meemaken! Potjandorie! Hey, ik passer het huis met nummer 11, geen post vandaag.

Het huis met nummer 11 zijn de luiken wederom half gesloten. Toch gek zo’n getal. Getal 11. Waarom geen 10A of 12- nee, elf. Het getal elf wordt wel als het dwazen- of gekkengetal gezien. Waarschijnlijk omdat het 1 minder is dan 12, het getal van perfectie — met 11 ben je dus net niet perfect. Zelfs het woord gekkengetal heeft precies elf letters. Omdat het getal in relatie met gek en dwaas wordt gebracht, speelt het een belangrijke rol tijdens het carnaval. Er is een Raad van Elf, die jaarlijks voor het eerst vergadert op 11-11 om 11.11 uur ('s avonds). De carnavalskreet Alaaf! zou een verbastering zijn van elf. Maar dat terzijde.

Voort ga ik met mijn ronde…mijn gedachten bij niets. Vreemd.
“Hey postbode! Hebt u een vuurtje voor me?” “Nee, ik rook niet mevrouw en zegt u maar gerust postbezorger; een postbode heeft de lagere school nog afgemaakt mevrouw, ziet u?!”. Ik had d'r toch eens vaker gezien? Vreemd. Sta ik nu in een andere wijk? Gefrustreerd loop ik mijn wijk weer in. Mijn God, wat een troosteloze echt oer-Hollandse pandjes weer. Een stuk of wat waxientjes en starende knuffels voor de ramen. Een vergeelt bordje met ‘Hier waakt de hond’, of er wat weg valt te halen…laat staan te stelen. Deze loop wel 4 voetgangers tegengekomen. Een auto toeterde. Staat mijn gulp soms weer open? Nee, gelukkig loos alarm. De gleuven klepperen er lustig op los. Ik doe mijn jas wat losser, van al dat denken krijg ik het er maar warm van. Straks thuis met een lekker bakkie leut.

Het is grijs maar geen regen. Zelfs geen druppel. De krieken woeien rustig in de flossen straten. Het zou toch weer niet ruiken straks naar gier? Jan op de hoek van nummer 30 trekt lustig aan zijn pijpje. ‘Is er nog wat voor mij bij postboy?’, kreunde zijn stemmetje schriel. Ik schudde van niet en vervolgde mijn loop. Na 10 minuten de laatste brief in de gleuf.

In het depot is het stil. Doodstil.

Tot de volgende keer!

Vervolg op Tobo's Blog!

3
Vrijdag: 22 maart 2012

Vandaag wederom opgevallen dat er niets opvalt. Zou het altijd zo wezen? Hmmm…opvallend.

Nee, wacht even. God ja...nee...zou het toch? Ja tóch!!!! Was ik het bijna vergeten! :oops:
Afbeelding
Dat was het dan weer voor vandaag...voor het overige geen reet te beleven.

Slechts...“Hey postbode! Hebt u een vuurtje voor me?” Daar was ze weer. “Nee, ik rook niet mevrouw, dat had ik u verleden week ook al aangegeven en zegt u maar gerust postbezorger; een postbode heeft de lagere school nog afgemaakt mevrouw, weet u nog?!”. Ik sta verdomme weer in een andere wijk? Gefrustreerd loop ik mijn wijk weer in. Mijn God, nog steeds die oer-Hollandse pandjes weer. De gleuven klepperen wederom er lustig op los. Ik doe mijn jas uit; tis echt warm...geef mij maar winter!

Jan op de hoek van nummer 30 staat er weer en trekt lustig aan zijn pijpje. ‘Is er nog wat voor mij bij postboy?’, gilde zijn stemmetje. Ik schudde van niet en vervolgde mijn loop. Na 12 minuten de laatste brief in de gleuf.

Terug in het depot was het weer stil. Doodstil.

Vervolg op Tobo's Blog!

5
Dinsdag: 03 april 2012

Mijn God wat een heerlijk weer! Jullie mogen mij wel een gekke vent vinden maar het was écht weer om weer eens te wandelen.

En zo gezegd zo gedaan! (Y)

Ik had toevallig ook weer wat brieven en reclame bij me dus die kon ik dan ook weer gelijk in de desbetreffende 'gleuven' deponeren. De vrouw die op de hoek stond van de Gribbesstraat had weer eens een mop....ach..het breekt deze onzalige sleur wat 'postbezorgen' heet weer even. Maar of ik er weer eens om kon lachen?

Natuurlijk moet ik wel vaak lachen om vrouwen, maar dat zal nooit komen door een goede grap. Opvallend is dat als je lacht om een vrouw, is het omdat ze iets belachelijk doms doet of omdat ze gek doet. Een grap hoor ik niet vaak van een vrouw en als ik al een grap hoor is deze nooit echt grappig. Vrouwen die grappen vertellen, gelukkig zie je ze niet zo vaak. Erg pijnlijke situaties zijn dat. Tegen haar zeggen dat het echt totaal niet grappig is doe je ook niet zo snel, beetje lullig. Terug naar de dame van de Gribbestraat... de grap ging als volgt:

Er staan twee pinguïns op een bergtop, zegt de een tegen de ander: "mag ik je eraf duwen?" Zegt de ander: "nee.."

8-)

De gleuven klepperen wederom er lustig op los. Ik doe mijn jas uit; tis echt warm geworden!

Het gillende stemmetje van Jan op de hoek van nummer 30 staat of er nog post voor 'm is...stevig lurkend aan zijn pijpje. Ik schudde van niet en vervolgde mijn loop. Weer geen reet meegemaakt vandaag...

Wat een gek mens ben ik toch hé?

Terug in het depot was het akelig stil. Doodstil.......
cron