Nou ehm ik maak dat ook nooit mee hoor dit was heerlijk toeval.
OOit kreeg ik (in een volksbuurt met terassen voor de deur) een glas fris aangeboden(dat was in de 34 graden tijd juni).
Die mensen hadden het zo te doen met oa mij.

De dag begint miezerig terwijl men had gezegd het zou droog zijn.en ik vertik het om mn regenjas aan te doen vandaag(na gisteren alles nog kleddernat aan de kapstok).
De dag begint goed ik kom al snel alle andere bezorgers tegen, DHL/TNT/VSP/DCW. Het oranje, gele, rode en blauwpaarse postgevaar!!Altijd gezellig even elkaar kort te babbbelen en succes te wensen. De kanarie gele DHL er is nieuw en weet heg nog steg nog huisnummer. Hij verdwaalt af en toe nog en vraagt mij de weg.Arme man hij woont helemaal aan de andere kant van de stad en kent het hier niet. Met trots verteld hij dat hij alles zelf affietst(alsof dat bijzonder is).
We fietsen en lopen al jaren en dagen met onze post. En waar je zoal niet hebt afgelopen en rondgetrapt, je invalwijken erbij meegenomen.
Wijs vertel je dat niet want het kan ook demotiverend werken bij sommigen. En je wijst hem de weg met een Sandd glimlach.
Je bent Sandd vrouw of niet!
Inderdaad het was een postronde met raggen en webben met hier en daar een grote gratis dikke spin erbij. Druk wapperend met de grote enveloppen ga je in de afweer om ietwat schoon te blijven.
Vraagt elders verderop een dame of ik het warm heb terwijl ze me ziet waaieren....
Na een riks uurtjes ben ik klaar en kan tevreden een kop cappucino drinken die gratis bij mijn tijdschrift zat en die smaakt!!!

Over de weg wijzen gesproken; er wordt aan mij de laatste tijd nogal eens de weg gevraagd, m.n. in de wijk, waar ik al ruim een jaar rondfiets en loop met de poststukken. En dan komt diegene met de zo grappige startvraag: Bent u hier bekend? Ik heb dan de neiging om in de lach te schieten, maar inderdaad, met de vriendelijke Sandd glimlach, zeg ik, ik dacht het wel. Zegt u maar welke straat u zoekt.
Toch grappig dit.

Ik geef zelf ook nog paardrijles. In mijn wijk waar ik post bezorg, wonen dus ook nog een stel kinderen die ik ken. Loop ik richting hun basisschool met een hoop post in mijn armen. Ziet 1 van de kinderen me.. je raad het al.. begint heel hard mijn naam te roepen. Was niet te missen welk kind dat was. Ze begon er ook nog bij te springen.
Nu kent de hele school mij!! Ik hoef er maar naar toe te lopen of de kids rennen me al tegenmoet!!

Zoals jullie natuurlijk niet weten is dat ik elke zomer meehelp op de zomer Viva, dat zijn kinderactiviteiten in de zomer vakantie. Ik heb dat 5 jaar gedaan elk jaar, deze zomer een keertje overgeslagen.
Ben inderdaad een creabea, zie ook mijn fietsmand, al lang voor dat de rage opkwam die vol te hangen met prullaria. Altijd vrolijke gezichten als men die mand ziet ,zo ook de kinders die me uiteraard kennen van de Vivas. Ze snappen het niet altijd even goed, ik hoor op de Viva te zijn en niet met de post bezig. Denken ze. Je bent een bekend gezicht ondertussen en ik heb altijd of vaak kinders tegen me aan lopen kletsen.
Er zijn zelfs mensen die me vragen hoe ik die fietsmand zo krijg, ze willen dat ook. Nu zo gepiept als je even bijv de Action inwipt! Ik maak tzt er wel een foto van en plaats m hier kunnen jullie m ook zien. Groetjes!

ik vond het reuze schattig vanochtend. Kom ik in één van mijn straten in mijn wijk, en zet ik mijn fiets neer, komt er al een hele lieve poes aandribbelen, die ik la eerder had gezien in die straat. Ze begon om mij heente draaien, en krioelen, om vervolgens een heel eind met mij op te lopen. Ze bleef steeds wachten totdat ik de post ergens had bezorgd, en zo dribbelde ze weer met mij mee, want ik heb best een snelle wandelpas.
Afgelopen dinsdag kwam ze ook al steeds naar me toe, maar vandaag liep ze dus echt mee.
Toch heel schattig dit.
Hoe zal het gaan, wanneer er weer whiskas- of shebapakketjes in de fietstas zitten.....

Haha, Anne, Nationale Kattendag vandaag, lijkt het wel ...
De kat van een paar deuren verderop komt de laatste tijd sowieso al geregeld bij ons in de tuin buurten, en straks kwam ze net aanlopen toen ik voor de tweede wijk weg wilde rijden met mijn fiets. Als ze je aan ziet komen, vliegt ze zowat op je af (in positieve zin), en owee, als je haar aanhaalt (wat ik nooit kan laten...), dan ben je voorlopig nog niet van haar af! Enfin, dus even met het beessie staan kroelen en na 5 minuten toch maar besloten om aan te rijden...
Ja, daaaaaaaaaaaahaaaaaaaaaaaaaaaag, dat zal! Madame begon lekker tussen mijn fiets door te krioelen, om mijn kar heen te draaien; ze was me er echt van aan het weerhouden om weg te rijden, haha.
Op een gegeven moment moest ze aan de kant, want er kwam een auto langs, dus toen kon ik gauw doorrijden, anders had ik er nou nog gestaan...

wat is dat toch vandaag met die katten.
Ik haalde een klein katje aan in een straat en vervolhens liep hij de hele straat op en neer met me mee.
zelf mee tot aan de brievenbussen. Moest af en toe wel uitkijken waar ik liep want hij liep steeds rond mijn voeten.
Vond het wel grappig. Hij bleef gelukkig wel in die straat toen ik naar een andere straat reed.
Ligt dit soms aan halloween ofzo.

Dat maak ik altijd mee als het droog weer is!
In de wijk die ik doe, (ik loop met een postkarretje) kom ik minstens twee loslopende katten tegen. Als ik me niet hoef te haasten kroel ik ze af en toe, het is gewoon gezellig! Omdat mijn man een kattenhater is, hebben we zelf jammer genoeg geen katten, dus dit is voor mij super, nog een voordeel van een postwijk!

Ja dat klopt er zijn straten waar het vol katten zit, en ze willen allemaal aandacht althans de meesten, moet je maar es tegen ze aan kletsen...lachen. Lopen idd met je mee. Ik ken een bezorgster die altijd poezebrokjes meeneemt. Nee dat ben ik niet!!
Heb wel een pesthekel aan die kleine keffers die snel in je broek hangen die krijgen meteen een rot schop. Geen pardon mee. OOit gaf ik er een een schop die belandde 5 meter verderop in een aanhanger.