Ik fiets al jaren met mijn post over de stoep . Ook langs (!!!) lantaarnpalen.
Pasgeleden deed ik dit dus ook weer,maar helaas niet langs de paal maar met mijn stuur tegen de paal.Helaas zat wel mijn hand er nog tussen. met als gevolg een paar blauwe vingers.
Gelukkig heeft niemand het gezien.Je voelt je toch wel erg dom.

Soms wil ik ook wel eens vergeten dat ik zo breed ben.. van achteren....
(mijn fiets bedoel ik dan he?)
Over de stoep fietsen, tuurlijk doe ik dat ook! Ben er wel eens over aangesproken door survelanten. Ik vroeg toen, hoe moet ik het dan doen? Steeds de straat op en af? Gelukkig begrepen ze het wel.. ik beloofde heeel langzaam te rijden..
En dat langzame... tsja.. alleen als ze kijken, uiteraard! Dus gewoon langs palen en fietsen scheuren.. tot.... KEDENG!! er een heel dominoeffect kwam van fietsen, die ik blijkbaar geraakt had met mijn tas!

Tsja... ik had door kunnen rijden natuurlijk. Maar de kans is toch erg groot dat er iemand uit het raam kijkt.. en met zo'n tas ben je vrij herkenbaar natuurlijk...
Dus heb wel alles netjes weer overeind gezet...

Gelukkig dat jullie om de meeste dingen kunnen lachen
Ja, alles is heel herkenbaar. Ook het lantarenpaalglijden Dat gebeurt mij nu nog steeds wel, vooral met volle tassen. Eigen schuld eigenlijk, want ik laad de tassen ook niet om en om, zoals de meeste mensen. Bij mij is er dan een fietstas leeg en als de paal of muur dan toevallig aan de andere kant is, dan hangt de lege kant nog wel eens tegen een paal. Tja.... en daar gaat je fiets...

Ik heb ook wel eens een vloekende en tierende man achter mij aan gehad. Ik was net bij DHL begonnen en ik zette mijn fiets tegen een muur met een sliertje klimop. Niet bloeiend. Dus ik dacht 'ach, dat kan wel' Er reed een man langs en die stopte zijn auto en begon tegen mij tekeer te gaan. Hij schreeuwde of ik mijn fiets onmiddelijk weg wilde halen daar. Ik vroeg hem toen heel rustig of hij daar woonde. Nee dus, dus ik liet hem staan. Nou toen kwam hij zijn auto uit. Ik heb mijn fiets maar gepakt en heb hem gauw ergens anders neergezet.

Ik heb ook wel eens mijn vinger opengehaald aan de brievenbus. Bloedde als een rund. Envelopjes rood! (ouch) Ik heb bij iemand aan moeten bellen voor een pleister. Sindsdien heb ik die altijd op elke ronde bij me.

Oh en laatst, was ik in een straat. Ik had een stapel op de arm en iemand begon heel gezellig te kletsen i.v.m. het zonnetje. Dus ik kletste gezellig mee, al lopende naar het volgende adres. En bats daar lag ik met de post op de grond. Had ik een balk die bij een border hoorde over het hoofd gezien. Ik had me niet bezeerd gelukkig.

Oh nog een andere blunder, als dat een echte blunder is. Vorig jaar juni/juli toen ik nog voor TNT liep, was het eens vreselijk warm. Echt over de 30 graden en we liepen midden op de dag in de volle zon. Er waren een paar kinderen lekker met waterpistooltjes aan het spelen en eentje vroeg of hij mijn rug nat mocht spuiten. Was best, zolang hij maar niet richt de post spoot. En ik dacht, 'ach een zo'n kindje, wat geeft dat' Ineens kwamen er meer kinderen op mij af en die begonnen allemaal tegelijk te spuiten. Ik was echt kleddernat. Mijn haren, echt alles. Was minstens twee lange straten koel hahahaha.

Nou ik weet er nog wel een paar haha! Zoals een vrouw betaamd wil ze er leuk uitzien, ik ook, in die tijd lange blonde haren(begintijd) en er een leuk haarstukje in, voor de extra jus. Onder weg tijdens de ronde riep iemand naar me, ik dacht jajaja t zal wel, maar hij hield mijn barbie haarstukje omhoog, Je verliest wat, riep ie. Ai!
En dan dat gedonder met schade, met mijn tas schraapte ik volgens de man langs zijn geparkeerde auto en beweerde dat de hele zijkant bekrast was.Door mij(het was een oude bak en ik kijken maar zag een kleine streep op de achter zijkant, vage streep. Het werd welles en nietes waarop mijn verz. agent zei, ja het is voor je werkgeven dit. Die zei weer, nee nee deze schades betaal je zelf. Dus heen en weer gebel gemail en nu pakweg een jaar verder heb ik niets meer vernomen. Het enge toen was dat de auto eigenaar hier aan mijn huisdeur stond. Hoe het zat.
Ik vermoed dat hij er een slaatje uit wilde slaan want de schade post was een hele bekraste zijkant jajaja!!
Later hoorde ik verhalen uit deze straten dat er veel klootjesvolk woont, dat vermoed je ook wel zelf opdat wat je ziet daar. Tokkietroef gehalte.
Te zwaar beladen fietsen ken ik heb ik ook een handje van hoor!! En nog!

Oh blunders, ja hoor heb je even
Een keer een ontzettend zware ronde, fiets redelijk overbeladen. Zal de fiets netjes (aan de hand gelukkig) tegen een stoepje oprijden en til daarbij de voorkant iets op, omdat anders je band zo tegen de stoeprand botst. Hahaha m'n trouwe tweewieler steigerde als een mustang en ik kon hem nog net op tijd voorover krijgen

Brievenbussen met postbezorgervingeretende intenties, tja. Normaal zorg ik dat mijn vingers eigenlijk niet ín de brievenbus terechtkomen, maar met zo'n dun flutblaadje moet dat wel. Natuurlijk ook nog zo'n extra klep aan de binnenkant, mét vering. Laat de post los, die binnenklep klapt terug en vast zat m'n hand hihi... Heel voorzichtig met een dik poststuk de klep weer wat opgetild en gelukkig was ik weer vrij zonder verwondingen. Maar je voelt je best stom als je daar staat met je hand in die brievenbus.

Hartje winter, toen had ik nog een nieuwbouwwijk waar niets aan gladheidsbestrijding werd gedaan. Maar gewoon blijven fietsen natuurlijk, ging best. Tenminste zolang het nog redelijk verse sneeuw is. Als het eenmaal aangereden is verandert het in een ijsbaan. Daar kwam ik al vlot achter toen mijn fiets de ene kant opgleed en ik met een fraaie boog als een soort walrus op de straat terechtkwam en op m'n buik nog een stukje verder gleed De veronica kaartjes lagen overal. Heb ze zoveel mogelijk opgeraapt maar het zou kunnen dat er nu nog steeds halfvergane roze kaartjes in de struiken liggen. Gelukkig had niemand het gezien. Op wat blauwe plekken en een pijnlijke knie na, was ik gelukkig ongedeerd.

Nog eentje dan, niet van mijzelf maar van een collega. Ze had veel post, zo'n beetje huis aan huis. Behalve voor het tweede huis. Maar dat was ze even vergeten dus aan het einde van de straat kwam ze erachter dat ze alleen het eerste huis goed had bezorgd en de anderen allemaal eentje te vroeg... Ze wilde keurig bij iedereen aanbellen om de post terug te vragen, maar al meteen in het begin zei een man, ach meid dat geeft toch niet dat schuiven we zelf allemaal wel een deurtje verder hoor Dus zo kan het ook.

Wel een smakelijk topic dit, leedvermaak is het beste vermaak en vooral als je er zélf ook om kunt lachen

Ik zie het helemaal voor me, tig kinderen die je aan het natspuiten zijn!
Tsja.. kan je verwachten.. als je 1 vinger geeft...

Maar de ene kant leeg en de andere kant zwaar beladen zijn.. ja.. dat ken ik!
Alleen in December was dat niet zo'n tactische zet... het was erg glad, weten jullie nog?
Nu.. dat is niet zo'n erg probleem.. als je goed kan fietsen, erg voorzichtig bent, niet te snel gaat, en heeel voorzichtig de bochten neemt... dan moet je het toch zonder kleerscheuren vanaf brengen?
Echter.. als EEN kant zwaar beladen is, en de andere kant leeg... dan gaat vanzelf de fiets schuin.. en met je lichaam geef je tegenbalans...
Nu weet ik inmiddels, dat je dat dus NIET moet doen als het spekglad is!!! Want op zo'n schuine fiets balanceren... dat geeft een behoorlijke schaafplek op je rechterknie!!!!

Die knie was eindelijk weer enigszins hersteld.. of ik bracht mijn post weg in mijn bakfiets. Mijn fiets was kapot en ik had nog geen nieuwe. Ik denk, bakfiets, 3 wielen, dat ken niet omvallen! Ja.. echt wel! In feite is een 2-wieler veel stabieler! Want die corrigeer je met je lichaam (zie boven). Alleen op glad ijs heeft een bakfiets misschien nog wel wat voordelen, maar het was inmiddels weer 6 weken verder, dus alles ontdooit. Ik had mijn bakfiets net.. moet nog wennen aan de besturing. Als je naar links stuurt, word je lichaam naar rechts geslingerd, en dan leg je zo om! Dus je moet je lichaam eigenlijk zo bewegen alsof je een bijrijder bent in een 2-span motorfiets, maar je moet wel zelf sturen!
Geen probleem als je het even gewend bent.. maar dat was ik dus niet. Ik rij een straat in, zie dat er wegwerkzaamheden zijn, dus ik probeer onmiddellijk om te keren, maar ik ging iets te snel! Ik, de fiets en alle post midden over de straat heen!
Het ergste is.. precies dezelfde knie weer open!!!!
Het is nog wel wat gevoelig, maar de korst is er weer af, dus inmiddels is mijn knie weer helemaal klaar voor de volgende valpartij!

Maar op zo'n moment is mijn trots zwaarder gekrenkt als mijn lichaam, en denk ik altijd, gauw opstaan en wegwezen, en hopen dat niemand het gezien heeft!

Nouja.. met dat fiets had in ieder geval wel iemand gezien.
'bent u gevallen?'
'nee hoor.. zo stap ik altijd af...'

@Elisa, hoe wist die Tokkieman waar je woonde?? Jeetje meid, je moet je kapotgeschrokken zijn!

Ik had vorig jaar ook iets moois. Ik stop zo'n Veronicagids in de bus en op dat moment begint er een jongetje achter de deur heel hard te blaffen. Ik schrok me kapot Het joch had al op de loer gelegen hahaha

En nog zo'n loerende klant, maar dan een leuke Ik steek een envelop in de bus bij iemand en tegelijkertijd werd er een mars naar buiten gestoken. Dat was wel weer toppie!

hahaha! een mars! Jammer.. dat heb ik nou nog nooit gehad

Wel dat er van die kinderen er een behagen in scheppen om je te laten schrikken en heeel hard BOE te gaan roepen!!!

Meestal schrik ik daar niet van hoor.. meestal dan... als ik niet te erg in gedachten verzonken ben...

Waar ik ook wel eens van schrik is, als ik de post halverwege duw, en ze trekken het dan ineens uit mijn handen!!!! Nounou.. het zijn geen loonbriefjes hoor!
Maar ok, dat is eigenlijk geen blunder.. van mij dan

Of als je net de post in de bus wilt steken en de deur vliegt ineens open Zegt die man ook nog keihard: HEEEEE niet schrikken hoor hahahaha ik sprong volgens mij wel een halve meter de lucht in