- kleine brievenbussen waar een pakje net niet in past
- huizen zonder huisnummers (in een inval-wijk viel me dat opeens weer op)
- idiote nummering van sommige straten (ook weer vooral lastig in invalwijken)
- Een straat met twee verschillende straatnamen (en allebei genummerd van 1 t/m 7)
- Brievenbussen waarbij je moet oppassen dat je vingers niet in de knel komen

"Die blauwe enveloppen mag je houden, hoor!", en andere domme grapjes die je al honderd keer gehoord hebt, maar waarvan de mensen kennelijk denken dat zij de eerste zijn met hun gevatte opmerkingen.

Zeikende bejaarden die om half 2 's middags al beginnen te mekkeren dat je te laat bent, waarna een hele klaagzang volgt over hoe vroeger het leven in het algemeen en de postbezorging in het bijzonder toch zoveel beter was.

Brievenbussen met een klep met een loodzware veer, die ook nog eens halverwege door een tochtborstel geblokkeerd wordt, waardoor je thuiskomt met ingescheurde, bloedende nagelriemen.

Mensen met zo'n soort bus die vervolgens gaan klagen dat je de post niet helemaal door de bus hebt geduwd, of dat er bloed aan hun post zit.

Laatst nog eentje, furieus achter me aan omdat ik over haar 10 cm hoge buxus stapte ipv het paadje aflopen. Hoe gek kun je zijn.Staat in mn blog trouwens ergenis nr zoveel .
Sommigen zitten gewoon achter de blommen op je te wachten, loeren je af hoe je gaat en waarheen.
Die klepzeikers ken ik ,je vingers knallen tegen een klep aan en die klem je vast, post gaat er niet door.....of lage brievenbussen onderin de deur.

ik heb ook ergens in mijn wijk een oude vent wonen die echt helemaal door het lint gaat als je zijn tuinhekje open laat staan. In principe wil ik best een hekje dicht doen als mensen het netjes vragen, maar anders niet. Toen ik de wijk voor de eerste keer liep kwam hij meteen naar buiten gestormd, scheldend dat ik "godverdomme zijn hekje achter m'n luie reet moest dichtdoen". Elke keer als ik daar de straat kom in fietsen, zie ik 'm al opveren uit z'n stoel, en postvatten achter de voordeur, zodat hij gelijk kan beginnen met tieren. Dus de vorige keer toen dat gebeurde, heb ik z'n post even achtergehouden en pas als allerlaatste bezorgd. Ben benieuwd hoe lang die man nog achter z'n voordeur heeft staan wachten.

Ja, die kerel die meteen opveert als je zijn hekje open laat staan, heeft wel een erg klein lontje. Om dat te voorkomen doe ik alle hekjes maar achter me dicht. Maar oh, wat zijn sommige mensen toch zeurpieten! Wil je niet tegen mijn hek aan gaan staan met je fiets? En ik deed het nog wel heel zachtjes en voorzichtig. Wil je mijn pad weer aflopen want daar staat een plant. Ja, die plant zag ik ook wel. Maar ik was er nog ruim 1 meter vanaf toen ik binnendoor naar de buren wilde overstappen. Ze zeurde notabene al toen er nog helemaal geen plant stond en er in de toekomst wel een zou staan. Ik dacht: 'muts, wat zeur je toch er staat helemaal geen plant.' En zei maar dat ik in het vervolg wel dat pad af zou lopen. Nu loop ik elke heel nadrukkelijk dat pad af zo van heb je nu je zin. Gelukkig zijn die zeurpieten ver in de minderheid. De meesten zeuren helemaal niet. Maar Sunbow: over die kleine en klemmende brievenbussen ben ik het helemaal met je eens. Heel herkenbaar.

Sunbow: wat je schrijft over die te kleine brievenbussen en die bussen die je vinders eraf klemmen (als je niet uitkijkt) ben ik het helemaal eens. En ja, er zijn hier ook 2 zeurpieten. Bij de ene mag je je fiets niet tegen het hek zetten ook al doe je het nog zo voorzichtig en bij de andere muts moet je helemaal het pad teruglopen en kun je niet overstappen naar de buren omdat je anders haar plant zou raken. En dat terwijl je er bij het overstappen nog ruim een meter vanaf bent. Die muts zeurde er al over (dat ik binnendoor ging) toen er helemaal nog geen plant stond. Ik dacht dus: "muts wat zeur je nou, er staat helemaal geen plant (en later) 'dat ding raak ik lang niet als ik overstap.' Maar goed, ik zet mijn fiets dus bij de overburen tegen de heg en loop heel nadrukkelijk dat pad af zo van zie je nou, ben je nu tevreden.

Ik mag gelukkig mijn fiets zelf s even tegen de nooduitgang van het politiebureau zetten. Ze keken alleen even wie er zijn fiets tegenaan zette.
Ik heb een adres et een uitgesleten en spekgladde leistenen trap. Als het vriest dan ga ik die trap voor geen goud op. Een keer geprobeerd en goed vast gehouden en dat was niet voor niets. Ik gleed uit en bleef hangen maar de volgende keer kan het fout gaan. Die mensen krijgen hun post als als het weer dooit. De bezorgcoördinator vindt dat ook redelijk.
Verder erger ik me dood aan mensen met zo'n kleine brievenbus dat je alles moet dubbelvouwen. Op een adres willen ze ook nog dingen die gewoon te groot zijn en dubbelgevouwen te dik. Moet je weer aanbellen. De zeer aardige vrouw des huizes doet wel altijd rap open.
Een ergernis is ook lage brievenbussen. Je hebt een volle posttas aan je schouder hangen en dan moet bukken en weer overeind komen. Ik ben al vrij lang dus ik moet meestal een beetje door de knieën om bij een brievenbus te kunnen.
Er is een wettige afmeting voor een brievenbus maar er staat geen sanctie op dus mensen doen maar. Meer een voorschrift dus.

Mensen die aan de andere kant van de straat al op je staan te wachten en gaan zwaaien met een verkeerd bezorgde envelop van een concurrent, waarvan ze denken dat jij dat gedaan hebt. En als je uitgelegd hebt dat het door iemand is bezorgd, gaan ze een heel verhaal ophangen van hoe slecht de postbezorging in het algemeen is, want dat hebben ze nl. gehoord op de televisie, dus denken ze dat alle bezorgers er met de pet naar gooien. Dit zijn vaak mensen die de hele dag achter de geraniums zitten en niets te doen hebben dan klagen en klagen en klagen.

Ook erger ik mij aan mensen die in plaats van je iets netjes te vragen, tegen je beginnen te schreeuwen. Ik had eens een keertje mijn fiets tegen zo'n electriciteitskast aangezet. Kwam er een moeder met een puber aanrijden en de puber begon tegen mij te schreeuwen. Zo van "hey, haal g&&&d verd**** die fiets daar weg!!!!" Gelukkig riep zijn moeder hem ter verantwoording.

Of anderen die tegen je schreeuwen dat je het hek dicht moet doen. Een mevrouw vroeg het heel netjes en vriendelijk en dat doe ik daar ook vanaf dat moment.

Ik betuig zelf mijn respect naar anderen en verwacht eigenlijk ook met respect behandeld te worden.

Dit zijn zo'n beetje mijn ergernissen, die ik overigens ook heel gauw weer vergeten ben hoor. Ik maak veeeeel meer leuke dingen mee.

Een wereld van herkenning hier op het forum. Gelukkig, ik ben niet de enige!

Mijn grootste ergernis zorgde ervoor dat ik geen zin meer had om mijn werk voort te zetten als post bezorger. De woonwijken waar ik bezorg zijn voornamelijk 'volksbuurten'. Geen negatief woord over deze mensen, maar er zitten een aantal kopstukken daar tussen. Zo kreeg iemand 1x tot 2x per maand aanmaningen van een instantie. Deze man heeft me op een bepaald moment bijna aangevlogen en bedreigd. Ik moest ophouden met die **** post te bezorgen en ik maakte zijn leven tot een hel. Ik probeerde het in alle rust uit te leggen, maar ik kreeg de kans niet. Mijn contactpersoon wou er niks van weten en ik moest het zelf oplossen. Dit heb ik gedaan door hem op een ander moment aan te spreken, buiten het post bezorgen om. Heb toen goed gesprek gehad en hij zag in dat ik er niks aan kon doen. Al is het goed afgelopen.. dit vond ik een afschuwelijke ervaring!

Daarnaast staan deze volksbuurten ook bekend als tussen/wissel woningen. Mensen wonen in deze huizen vaak niet langer dan een jaar. Dit zorgt ervoor (bij Sandd) dat ik regelmatig post heb voor de voormalige bewoners. Erg vervelend en ook hier wordt ik op aan gekeken!

Een ergernis die betrekking heeft op de concurrentie 'collega's'. Het niet doorduwen van de post! Niet alleen kranten en folders, maar er zijn sowieso 2 PostNL bezorgers die het uit de brievenbus laten hangen (naar buiten, zodat het nat wordt bij regen). Al weet ik ook dat een Sandd collega in de naaste wijk er ook een potje van maakt. (Ik ben er eens op aangesproken, terwijl het mijn wijk niet was.)

-H.A.H. kranten die uit de brievenbus steken.
-Huizen zonder huisnummers
-De trappen, lastig met de dal dagen, straks helemaal als het glad word.