Oh.. bij mij is het meer andersom.. dat ze van mij schrikken als ze ineens de deur opendoen!

Dat effect heb ik nu eenmaal op mensen..

@Marius

je ziet er nou zo vriendelijk uit op je bakfiets foto

oohhh...als je van die dunne folders hebt die tussen de post uitvallen als je de post net iets verkeerd vast hebt....en dan een windvlaag en.... rennen....hahahaha
heerlijk... zelf leedvermaak

Bukwerk hahaha! Wij krijgen vaak kleine tandarts kaartjes en reklame kaartjes jeans shop bij de dagpost en ja hoor die glippen ook altijd weg, dat is dan echt een fitness dag hahaha!
Of dat je blijft haken achter een hekje met je lange stelten. En daar ga je!! Uitglijders ook op gladde alg stoepjes, dat is net ijs geloof me.
Het is een wonder dat ik nooit iets heb gekneust of gebroken!

De houten vlonders, die zijn ook zo berucht. Die zijn echt spekglad als het geregend heeft. In mijn oude DHL wijk uit mijn begintijd had ik er een. Nou...

Oke, ik kan natuurlijk ook niet achterblijven. Ik werkte pas bij TNT en zou na mijn eigen wijk nog een kleine wijk lopen voor iemand anders. Och, bekende buurt voor mij dus geen probleem. Tja, ik mag de buurt dan wel kennen maar de stoepjes naar huis kende ik niet. Ik struikelde over een opstapje van ca. 0,5 cm. hoog en kwam met mijn kop keihard tegen de buitenmuur van een huis terecht. Er waren mensen buiten en ik heb toen maar om hulp geroepen. Met een halve keukenrol werd het bloeden gestelpt en ben ik samen met mijn man (die ik al gebeld had) naar huis gelopen. Mijn baas gebeld dat ik niet verder kon en die kwam de post ophalen. Ik kreeg voor de volgende dag vij en moest dan maar even laten weten hoe het ging. Nou het ging prima!!! Een dag daarna ging ik weer aan het werk. Of ik toen fouten heb gemaakt dat weet ik niet, want ik wist niet eens waar ik was. Hersenschudding dus. Ik heb het trouwens wel lang aan moeten horen dat ik over zo'n klein opstapje struikelde.

Vorige winter gelijk bij de eerste sneeuwdag wist ik gelijk hoe het voelde om in een pak sneeuw te duiken. Er reed een graafmachine over het fietspad waar ik dus fietste. De enige mogelijkheid was de stoep op. Geen probleem, want het stoeprandje was niet hoog. Maar als er sneeuw ligt is het toch anders. Mijn voorwiel slipte iets weg en PLOF daar lag ik in de sneeuw. Op een paar blauwe plekken en een pijnlijke knie na, mankeerde ik verder niets.

Nadat ik herstelt was van mijn dubbele enkelbreuk kreeg ik een nieuwe wijk. De eerste twee weken samen met een collega gelopen om het rustig aan op te bouwen, de 3de week ging ik alleen op pad. In een straatje staan een paar paaltjes en ik zette mijn fiets aan de binnenkant van de paaltjes neer zodat eventuele automobielisten mijn fiets niet plat zouden rijden. Ik bezorg de post naar het huis waar de paaltjes staan, loop terug, pak mijn fiets en wil gewoon verder lopen. Niet dus: er stond nog een paaltje en plof daar lag ik. Gauw om me heen gekeken of niemand mij zag, want op dat moment kon ik wel door de grond heen zakken. Gelukkig is alles goed afgelopen en ik hoop nu echt dat ik dit jaar niet meer onderuit ga.

Je hebt honden en sommigen bijten, ik was al eens gebeten tijdens mijn buitenronde door een boerderij herdershond dus de schrik zat er in, in mijn huidige wijk lopen ook honden los te zwerven en de jack Russels hangen in je pijpen, goed op een dag de wijk in en ja daar waren ze dan de Jack Russels op oorlogspad, of postbodejacht. Ik was aan de beurt maar gaf een Jack zon rotschop dat ie paar meters door de lucht vloog, ja wat wegen die dingen....en landde op een kliko, ai. Die bleef me toch liggen zeg! Niemand zag het,ai.
Schuldgevoel of niet anders was ik aan de beurt fietste ik door en keek over mn schouder, Jack lag nog plat. Later die ronde toch even nog wezen kijken maar de bende Jacks waren al weer druk druk druk,hij heeft t nooit meer gedaan bij mij althans.

Ja over honden gesproken. Stond ik rustig bij een brievenbus (het was ook even rustig op straat) de poststukken te pakken die in die brievenbus moesten. Plotseling begint er zo'n beest - die ik helemaal niet gezien had - ineens keihard te blaffen. Ik schrok me het apezuur, maakte een sprongetje achteruit en mijn bloeddruk schiet omhoog en de post valt uit mijn hand. Gauw oprapen en hopen dat niemand het zag.
Op een andere dag in december. Het was al niet glad meer in het dorp. Heb het hele dorp rondgelopen en het ging goed. Tot ik in de laatste straat van de 2e binnenwijk vlot met mijn fiets een oprit op wilde lopen (gelukkig liep ik). Pats boem. Ik ging met fiets en al onderuit. Au! mijn knie en kont voelde ik toen heel goed. Gauw fiets van me aftrappen en opkrabbelen. Even over mijn knie wrijven. Ja, dat deed dus extra pijn. Gelukkig, er loopt niemand in de buurt en de bewoner ziet me ook niet. Laat die kerel zijn oprit a.u.b. strooien. Alleen bij hem was het glad. Had hij zijn auto gewassen? Ik dacht even niet zo positief over die bewoner.
Ben ook wel eens met mijn schoen van de trapper afgegleden. Het regende en die trapper was glad. Ook weer fiets van me aftrappen en opkrabbelen. Gelukkig, niemand had het gezien.
In een folderwijk in de stad waar ik eerst woonde. Ik het pad op naar de deur, folderpakket erin. Staat er zo'n hond die het folderpakket wel even aan zou pakken. Maar hij rukte naast het folderpakket (uit mijn hand) ook het gordijn van de roe af. Stond het beest daar met folderpakket en half gordijn in zijn bek. Komisch gezicht. Ik gauw het pad af want ik kreeg heel sterke lachprikkels. Ging in een poortje tussen 2 blokken even stilstaan van het lachen. Kreeg er buikpijn van.
Ben ook wel eens over laag bordertje gestruikeld. Viel nog net niet maar was wel snel bij de deur. Gauw die post erin stoppen en weer verder.

het was eind december echt glad. Ik had eindelijk mijn vriend zover gekregen dat hij mij ging helpen. Kon ik mooi met de auto, in plaats met de fiets (ben een paar jaar terug zo hard onderuit gegaan, sindsdien als het glad is fiets ik niet meer)
Loop ik door de straat. Ik de ene, mijn vriend de andere kant (hij wou steeds de minst grote stapel, jaja). Ik had nog 1 brief in mijn handen, hij nog een hele stapel (ik had de grootste stapel maar dat was voor een paar huizen ) Ben ik net achter een boom. Ik gil, BAF, daar lag ik. Achterover op mijn rug terechtgekomen. Mijn vriend kijkt verbaasd rond (kon het net zien) dus ik krabbel gierend van het lachen weer overeind. Ik moet het nog steeds aanhoren hoe ik met 1 brief op een gladde weg ben uitgegleden. Nog steeds als ik door die straat loop, moet ik weer lachen.

Mij gebeurd ook regelmatig dat de deur ineens opengaat. Ik schrik echt elke keer. En de bewoners maar lachen.

Honden heb ik geen last van. Ben niet bang voor ze. Ik zeg altijd "blaffende honden bijten niet". Ik ben echt een hondenvriend. Ik krijg op 1 of andere manier altijd voor mekaar dat ze als een soort aardappelzak tegen mij aan gaan zitten Vind ik niet erg. Heeft mijn eigen hond weer wat te snuffelen als ik thuiskom

Ik bezorg ook altijd bij de schoonouders van mijn zusje. Mijn kleine neefje van 2 is daar regelmatig. En altijd als ik post ga bezorgen (doe het er gewoon om he ) Als ik post voor ze heb ga ik altijd met de brievenbus klepperen. Dan zie ik de deur opengaan, de kleine rent dan hard naar de brievenbus toe en pakt het aan van mij. Altijd leuk.

Ik werk ook nog ergens anders, en ik moet ook altijd bij mijn collega bezorgen. Als ik s'morgens weer vroeg ben en zij is nog thuis. Gooi ik de post in de brievenbus, bel aan, en fiets hard weg (echt gemeen weet het. Ze vroeg of ik het een keer wou doen. Ik doe het gewoon elke keer weer ). Maar nog vind ik het zeer grappig om te doen

Ik werk dan nu 2 maanden weer voor tnt post. En ik heb het al meegemaakt dat ik mijn laaddeur niet goed dicht had gedaan. Dus ik rijd met goede gedrog weer verder naar het volgende adres 1,5 km verderop. En ik kom daar aan en ik loop naar de achterkant van de bus. En ik zie me daar ineens een pakket op de straat liggen. Ik keek om in mijn auto. En zag dat ik er dus nog 2 miste. Ik weer terug rijden naar de laatste locatie waar ik was. Maar geen pakket meer te bekennen. Nou ik kan je vertellen dan voel je je toch goed genaaid als je daar net werk en zo'n blunder maakt. Achteraf zijn de pakketten goed terecht gekomen en zijn de klachten weer terug getrokken. Nu ben ik in zoverre status. Dat ik de route al binnen 2 maanden uit de kop ken. Maar goed sommige mensen hebben dan ook een fotografisch geheugen of sommige hebben daar moeilijke heden mee. Maar nu ben ik dus zover dat ik voor mijzelf wil beginnen en dan een route bij de Tnt mee wil pikken waar ik aan kan verdienen. Dat is uiteindelijk mijn doel om voor mij zelf zo mijn inkomen binnen te halen.