Afgelopen winter was de stoep en de weg spekglad geworden. Toen ik probeerde over te steken werd ik door de harde wind terug de goot ingeblazen. Stond daar echt te hannesen, wist echt niet hoe ik eruit moest komen. Gleed elke keer weg.
Heb toen om hulp geroepen en twee jonge gasten hebben me naar de overkant geholpen. Voelde me toen echt een bejaarde stakker. Ik durf ook niet over ijs te fietsen, ben al een paar keer onderuit gegaan met 2 bont en blauwe knieën als gevolg.
Nu is de zomer nog niet ten einde en we maken ons al weer zorgen. Maar na 3 barre winters geloof ik niet meer in een ijsvrije periode. Heb wel van die dingen gekocht die je om je schoenen kan doen, dan kan je lopend nog op de been blijven.
TNT heeft ze zelfs aan haar bezorgers uitgedeeld.

de komende week zullen we eerder merken dat de mussen van het dak vallen...
lekker warm weer aangekondigd...

heerlijk toch, alleen in je polo bezorgen , geen jas aan..

Mijn dochter is met een vriendinnetje en haar ouders naar Texel vertrokken vandaag. Voor hen hoop ik zeker dat het heerlijk warm weer wordt van de week. En voor mezelf natuurlijk ook he! Heerlijk weer eens in een t-shirt te kunnen lopen.

ik heb vandaag ook in t shirt gelopen (tot het ging regenen dan)
krijg het altijd warm van het lopen

@Marjolijn,
Vrijdag op weg naar huis, terwijl ik de straat uit reed kwam er een bromscooter in gereden, die meteen op mijn weghelft reed , bijn a tegen mij aan, gelukkig minderde hij al vaart. Anders waren we frontaal op elkaar gereden. Nu stonden we tegen over elkaar.

@ geertjan
we hebben best nog wel een gevaarlijk beroep

marjolyn schreef:@ geertjan
we hebben best nog wel een gevaarlijk beroep

We zitten vaker in het verkeer, groter risico !

Over gevaarlijk beroep gesproken!!
Vanochtend liep ik mijn eerste wijk en ik liep de derde straat in. Ik loop ter hoogte van nr. 31 waar werklieden aan de straat bezig zijn. Ik had niet gezien dat ze een diepe kuil gegraven hadden bij de voordeur van nr. 31. Een kuil bijna zo diep als ik lang ben. Ik zag de kuil niet en toen ik bij bijna bij de voordeur was stapte ik zowat in die kuil. Er was geen enkele waarschuwing van die werklui die daar bezig waren. Ook geen bordje, niets. Zij stonden voor het tuinhek. Ik stond al met mijn linkervoet boven de kuil en wilde een stap zetten. Ik kon net op tijd mijn voet wegtrekken en kon me aan de voordeur vasthouden. Gelukkig hield ik mijn evenwicht net zeg. Ging die voordeur ook nog een keer open omdat de bewoner de post wilde aanpakken. Donderde ik er alsnog bijna in zeg! Gelukkig ging het goed. Maar wat als ik wel in die anderhalve meter diepe kuil bij die voordeur was gestapt? Ik durf er niet aan te denken. Die kuil was nl. dieper dan mijn benen lang zijn. Ik denk dat ik wel een heup gebroken had of een been of nog erger. Die werklui zeiden potverdorie (pardon voor dat woord) notabene nog niets ook. Stonden daar schaapachtig bij te kijken! Ik heb ze even goed de waarheid gezegd. En geeist dat ze een waarschuwing zouden plaatsen. Ze zeiden, maar er komt verder toch niemand? Nee? Zei ik. Wat dacht je van Postnl? of de buren of wie dan ook? Mijn man zit in Finland. En mijn jongste dochter zat alleen thuis. Was lekker geweest zeg als ik in het ziekenhuis was beland.

@slagvaardige

jeetje....
Gelukkig goed afgelopen

@slagvaardige, dat was op het nippertje, goed afgelopen!